De warme zonnestralen op deze warmste zondag in jaren waren als honing voor de bij voor de Glamourboys. Eindelijk was er na de wintermaanden voldoende UVB straling in de lucht en kon er weer eens vitamine D aangemaakt worden door blootstelling aan zonlicht op de huid. Hiermee is de kans dat de Glamourboys een insufficiënte of deficiënte vitamine D status hebben gehad in deze tijd van het jaar weer voorbij en kon onze technische staf met een gerust hart weer richting de toekomst kijken. Met het gelijke spel tegen angstgegner Ollandia waren de Glamourboys weer met volle moed begonnen aan de laatste zeven wedstrijden van deze competitie. Maar het lijkt dit jaar een jammerlijk jaar te worden, een jaar met van alles net niet. Ook deze week ging de teller op de Glamourapp weer gestaag van 18 naar 17 naar 16 naar 12, en toch zaten er op deze warme zondag maar liefst 15 spelers in de kleedkamer. Met deze mooie zondagmorgen in april leken de Glamourboys wel als voorjaarsbloeiers uit de grond te komen, om zo ook hun zonnestraaltjes mee te kunnen pikken.
Zo kon ons Supertrio toch nog met een redelijke bezetting aan de wedstrijd beginnen. Al snel kwam de eerste kans voor de Schaver maar zijn kopbal werd door de doelman van WHV onschadelijk gemaakt. Even wist WHV aan de aandacht van de Glamourboys te ontsnappen en was het de spits van WHV die de bal rakelings naast het doel van de Blauwe Kat schoot maar al snel werd er orde op zaken gesteld en ging de Glamourtrein weer verder richting het station WHV. Bassie, Sinterklaassen en de Grote Kees zaten te genieten van het dominante spel van de Glamourboys. En al snel volgde de tweede kans weer voor de Schaver maar nu ging zijn bal rakelings naast het doel. Jammer, jammer. Enkelen minuten later was het d’n Fox die opstoomde over zijn geliefde linkerzijde en wist hij met een perfecte voorzet Hans Pingel te bereiken maar ook zijn kopbal veranderde in een jammer Hansje. Het kon niet lang meer duren voordat het eerste doelpunt zou vallen. Alleen waren het niet de Glamourboys maar WHV dat wist te scoren. Uit een counter werd de Gazelle uitgekapt en de voorzet die hier uit volgde zeilde over El Gado en werd bij de tweede paal beheerst ingekopt, 1-0. Jammer, jammer, jammer, heel de wedstrijd waren het de Glamourboys die de wedstrijd controleerden maar even niet opletten en het doelpunt viel aan de andere zijde. Jammer en weer niet de nul voor de El Gado.
In de tweede helft moest de technische staf een wel overwogen beslissing nemen. De Glamourtrein moest een tandje sneller gaan en werden DJ Hans en Btw Johnny vervangen door der Toni en d’n Tank. Maar al snel kwam de technische staf tot de conclusie dat d’n Tank maar met een halfvolle tank was gestart en een lege accu hiervan snel het gevolg was. Even gingen de gedachte van Abramovich om in te grijpen, maar d’n Tank was toch het beste van niets wat hij op dit moment voor handen had. Toch wisten het de Glamourboys te scoren. Het was Hansje Pingel die de bal bij den Beertje Bas wist te brengen en nu was de doelman van WHV wel kansloos 1-1. Dit was koren op de molen van stationschef Bassie “kom op mannen er zit meer in” en de Glamourtrein ging. WHV werd steeds verder teruggedrongen en het duurde niet lang of de 1-2 stond op het scorebord. Het was de Fox die weer over de linkerzijde de defensie van WHV wist te slechte en met een perfecte voorzet wist hij der Toni te bereiken. Een wonder zie je niet snel gebeuren, niet alleen, maar zeker niet met tientallen mensen, om dan een wonder te zien gebeuren dat gaat naar het ongelooflijke. Het achtste wereldwonder werd geboren en het was der Toni die de bal strak in de touwen kopte. Gelijk werd er op de wedkantoren van Bwin, Unibet, Mybet en Interwetten de loketten geopend. Waar was der Toni deze week geweest, wat was het geheim van dit wereldwonder? Was het Eyelove, Pearl, Bestlenses, Specsavers of Eyewish. Het maakte Bassie allemaal niet uit, hij zat er in en dat telt 1-2.
De Glamourtrein straalde weer, mede door deze stralende zondagmorgen stond de Glamourtrein er weer glinsterend bij. Met nog vijf minuten te gaan was het d’n Tank die in de problemen kwam, met zijn steeds legere accu kwam hij net te laat om de bal te kunnen onderscheppen en de enkel van de tegenstander was daar het slachtoffer van. Een vrije trap op twintig meter van het doel. Nu was het de beurt van de Blauwe Kat, nu kon El Gado zijn gram halen op de Gaele Tweety. Even een muurtje bouwen van een vijftig hoog zodat hij het goed kon zien. Naar rechts, naar rechts, naar rechts, NAAR RECHTS brulde El Gado en alles ging naar rechts. Maar ook de bal ging naar rechts. El Gado was te laat en de bal zeilde in de rechterbovenhoek. De hoek waar hij naar vroeg. Jammer, jammer, Bassie sloeg zijn handen voor zijn ogen en dacht gisteren vloog hij nog, zo onbelemmerd en gracieus, zo verheven zo’n sierlijk wezen. De Kat was geschapen om te zweven. Had het goudgele gerstenat in de wintermaanden nu dan toch zijn tol geëist. Had hij nu toch maar voor de Fucus vesiculosus of het Hieracium pilossela gekozen, oftewel het blaaswier en muizeoor.
Weer een tegenslag voor ons Supertrio en voor tante Truus die de Glamourboys al maanden iets lekkers voorspiegelt maar de Glamourboys willen maar niet happen. Enkele minuten voor tijd was het weer d’n Tank, die voor gevaar zorgde. Onze vijfentwintigtonner stoomde op volle snelheid het strafschopgebied van WHV binnen en werd ten val gebracht. En snel moest hij aan twee dingen denken. Hij moest schreeuwen van de pijn en ook nog een mooie val maken. Al jaren volgde d’n Tank het theaterspel van de Gazelle en nu hij deze week ook nog eens naslag had gedaan in Shakespeare’s Macbeth wist hij het zeker: die bal ging op de stip. Met zijn ene ooghoek keek vragend hij naar de Gazelle “ goed gedaan hè” maar in zijn andere ooghoek zag hij de scheidsrechter die helaas alle 154 sonnetten van Shakespeare uit zijn hoofd kende. Geen penalty, alweer jammer. En weer moesten Bassie, Sinterklaassen en de Grote Kees genoegen nemen met een punt in deze net niet en jammerlijke wedstrijd.
