Met toeters, bellen en hoorngeschal zo kondigde onze Messias, onze verlosser, Theo Abramovich het nieuwe seizoen aan. Halleluja, halleluja. Het was hem gelukt om samen met de Grote Kees een handvol nieuwe jonge spelers op de kop te tikken. Lang hadden ze moeten onderhandelen en lobbyen om deze spelers weg te weken bij WEC 3. Menig drankje ging richting de technische staf van WEC 3 om de benodigde handtekeningen te verkrijgen. Maar nu waren ze daar dan. Ik zie ze nog aankomen Abramovich en de Grote Kees met een grote Lois Vuitton tas met gouden hengsels en met fluweel gevoerd met daarin zes brullende leeuwen. Onze nieuwe motoren voor het nieuwe seizoen, onze nieuwe Mercedessen riep Abramovich, Ze brullen als leeuwen, lopen als herten, zien als haviken en springen als antilopen. Maar nu weken later bleek die Lois Vuitton tas niet meer geweest te zijn dan een oude opgepimpte zak van McDonald’s met daarin zes afgedankte Lada”s. Zes wedstrijden, 7 punten en een doelsaldo van -3. De basis van wat een nieuw bastion moest worden werd niet meer dan een bekrompen huisje met verborgen gebreken. Abramovich was het bos ingestuurd met zes katten in een zak. Maar toch moesten we Abramovich in een ding gelijk geven, het waren anti lopers, de meeste tijd waren ze geblesseerd. Wat zal het een feest geweest zijn bij WEC 3, drank, hapjes en een stel overbodige spelers afgeserveerd.
Dit zou bij Advocaatje en van Tellingen nooit gebeurd zijn. Maar met deze slechtste start in jaren kwam ook snel de eerste onrust binnen de ploeg. Dagelijks komen er afmeldingen binnen voor de volgende wedstrijd, was het bij Advocaatje en van Tellingen een strijd en eer om mee te mogen spelen in de volgende wedstrijd, is het bij dit supertrio bijna een verplichting om mee te moeten spelen. Gewoon fake blessures schreeuwde de Geale Tweety, Fake blessures, kunnen ze de nul niet houden, kunnen het tempo niet aan, worden weggespeeld en nou zijn ze geblesseerd. Nee de Geale Tweety laat zich nog niet zo snel door de Blauwe kat van zijn nest verjagen. 21, 20, 19, 18, 16, 14, 13, 13,5, 13,8 Dat waren niet de aflopende temperaturen van de zomer richting de winter, maar het waren het aantal spelers dat de technische staf wekelijks ter beschikking heeft. Het had ook de titel kunnen zijn van het boek van B. Braun-Fock maar die koos als titel de Tien kleine negertjes. Bijna waren de oudjes afgeschreven, maar nu op deze druilerige zondagmorgen moest maar weer eens de apotheek kast worden geplunderd, paracetamol, tijgerbalsem, verwarmde steunkousen en nog vlug even een panty bij de vrouw uit haar garderobe worden getrokken en de oud gediende konden vertrekken. Zo gingen we dit jaar naar HVCH met hetzelfde elftal als het vorige jaar alleen waren we nu weer een jaartje ouder, beetje stijver, iets voller en met een iets anders kapsel. Gingen we twee weken geleden nog naar Gemonde met zes auto’s en het nodige voetvolk, en werd er nog geroepen om een bus met bagagewagen, deze week gingen we naar HVCH en was het niet meer dan drie auto’s en een lege hondenkar. Maar halfweg de rit naar Heesch gingen de alarmbellen af bij de Glamourboys de stoelen vibreerden de telefoon stond rood gloeiend, het thuisfront, Mama Truus op het noodkanaal, jullie hondenkar is niet gevuld. Waren wel de drinkbussen en intrap ballen meegenomen maar de tenues waren in Schijndel achtergebleven. Na een enkele slechte wedstrijden was de druk op het supertrio behoorlijk opgelopen en de eerste fouten waren zichtbaar. Zodoende zaten de Glamourboys lange tijd ongeduldig te wachten op hun tenue, en geen tenue, geen warming up en geen warming up geen soepele spiertjes en geen soepele spiertjes geen goede wedstrijd en geen goede wedstrijd geen borreltje en geen borreltje, teleurgestelde voetballers en die kan je weer niet gebruiken in een team dat in de voorbereiding overliep van de kampioens aspiraties. Het supertrio Bassie, Sinterklaassen en de Grote Kees waren stilletjes met hun staart tussen hun benen verdwenen richting het bestuurshonk, voor zover het kon werden ze nagewuifd met enkele witte slips en witte boxershorts. Gelukkig was Zoefzoef weer hersteld van zijn blessure en het was al snel duidelijk dat hij er zin in had. De Glamourboys begonnen onrustig aan de wedstrijd, de slechte voorbereiding, slechte warm-up en een dalend vertrouwen in het supertrio Grote Kees “de Generaal” Bassie en Sinterklaassen gaven de Glamourboys een verkleumd en versteende uitstraling tegen het laag geklasseerde HVVCH. Moeilijk kon men de spitsen bereiken, Zoooeeefzoooeeeeef, en konden de Glamourboys het spel niet naar hun hand zetten.
Zo waren er in de eerste helft slecht enkele kansen voor de Glamourboys Zoooeeeef, maar de Gazelle zag zijn schoten radeloos langs gaan. Korte, natte, energie rijke en slaap-loze nachten waren hier mede de oorzaak van. In de tweede helft ontsnapten de Glamourboys tweemaal Zooooeeeeeef, aan een achterstand. Het was het laaggeklasseerde HVCH dat de Glamourboys onder druk zetten. Het kleine Glamourtreintje was het spoor bijster en vijf minuten voor het einde van de wedstrijd was het toch nog HVCH dat scoorde 1-0 Een foutje inde defensie en ook Jeromeke kon de nul niet houden. Even veerde het supertrio nog op van de bank een bal van de Gazelle op Pareltje maar zijn stiftje ging naast het doel en de Glamourboys stonden weer met lege handen. Zeven wedstrijden, zeven punten en een doelsaldo van -4. Met gebogen hoofd stond de Generaal langs de zijlijn, Zooooeeeef, weer had zijn spelers hem in de steek gelaten. Het natte weer had al veel water door de Rijn laten stromen voordat laat na de wedstrijd bij de Glamourboys de beslissing viel om Sinterklaassen toch maar te feliciteren met zijn 65e verjaardag.
De Zwerver
