Vandaag stond de uitwedstrijd tegen Vorstenbosch op het programma, maar al snel bleek dat er vandaag andere belangen op het spel stonden, was het voor de een de Eye of the Tiger dan was het voor de ander meer van m’n tante uit Marokko. De Gazelle had al diverse keren gezegd dat als we vandaag wisten te winnen van de koploper de aansluiting met de top een feit was , maar de polonaises op de Hollandse middag bleek belangrijker dan de wedstrijd. Zonder Bassie vertrokken de Glamourboys richting Vorstenbosch, en nog voordat de wedstrijd begon was er al de eerste blessure, in de warming-up en moesten Sinterklaassen en de Grote Kees hun plannen aanpassen. De wedstrijd begon moeilijk en de fouten stapelden zich op, het werd een lastige dag voor El Gado Azul, Stoffertje en de Gazelle. Al snel ontsnapten de Glamourboys aan een achterstand, een uitgespeelde aanval en de bal ging rakelings voorbij het doel van El Gado. Door het onrustige spel en foute passes op het middenveld bij de Glamourboys waren de spitsen moeilijk te bereiken. Nadat de eerste aanvallen afgeslagen waren, waren er ook kansen voor de Glamourboys, een overtreding op de Strijker, de Tovenaar uit Eerde werd niet bestraft. Geen penalty maar Jantje Brugman kreeg zo ongeveer zijn 1000ste gele kaart. Bij de Grote Kees waren nu de eerste ongemakken aan zijn gezicht aan te zien, zijn tenen kromde zich in zijn te kleine schoenen, zijn innerlijke woede bereikten een kookpunt maar ook dat kon zijn koude voeten en wintertenen niet meer verwarmen. Hij kreeg de Glamourboys zijn Dreamteam niet aan de gang, zijn droomopstelling was bijna compleet, maar het wou niet lukken. En telkens weer was het El Gado Azul die de Glamourboys in de wedstrijd hiel, met een geweldige reflex wist hij zijn doel schoon te houden, maar het was slechts uitstel van executie, het was Vorstenbosch dat uit een voorzet met een geweldige kopbal El Gado kansloos liet 1-0. Een tegenvaller voor Sinterklaassen en de Grote Kees die in de laatste minuut van de eerste helft ook nog EL Gado zagen uitvallen met een spierblessure. In de tweede helft viel al snel het doek, na vijf minuten was er een penalty voor Vorstenbosch, den Tank , invaller voor El Gado was kansloos 2-0. De wegwedstrijd was gespeeld de Glamourboys hadden hun best gedaan maar Vorstenbosche Boys was vandaag te sterk en dit resulteerde in een 4-0 nederlaag voor de Glamourboys. Witte zakdoeken, de duimen omlaag, hoon gelach langs de zijlijn, dood aan de Gladiatoren, dat is wat de Glamourboys dit seizoen ten delen valt. Mega investeringen zijn er dit seizoen geweest, de nieuwe spelers waren er. Een nieuw tijdperk zou aanbreken, de Glamourboys 2.0 Maar wat resten er vandaag, This is the end, Waarheen waarvoor, Vaarwel en Tears in Heaven, hitsongs van weleer die nu toepasselijk waren voor de Glamourboys en toen men vertrok uit Vorstenbosch klonk op deze trieste dag uit een oud afgelegen en verwaarloosd huis het tweede deel van Chopins Pianosonate Nr2 Opus 35, de Dodenmars. Het enige die er deze dag nog ontbraken waren Statler en Waldorf. En als de druppel op de bekende emmer was het mijn kleinkind die zei; opa het is time to say goodby Sjees. Zes wedstrijden waren er gespeeld en weg waren de droom aspiraties van de Grote Kees, de nieuwe Generaal, nachten had hij doorgebracht in droomsferen, 1001 en een nacht met de Glamourboys. Geen tijd voor zijn Pleun, de Glamourboys daar droomde hij van, een carrière als top coach a la van Gaal zag hij voor zich liggen. Een weg geplaveid in eerdere jaren door Advocaatje en van Tellingen met als tussenstation Sinterklaassen en Bassie en nu na jaren vond hij het tijd voor zijn nieuwe uitdaging. En op 27 mei 2018 zou hij daar dan staan, met We are the champions, de tekst had hij al van buiten geleerd. Maar nu was het Zwaard van Damocles geslepen en stond voelbaar op de kelen van Sinterklaassen en en de Grote Kees. Het aantrekken van, Bombardo, El Gado, Beertje Baltazar, d’n Beuker, de Fox en Popeye bleek niet meer als het aankopen van een kat in de zak. Nee de afwezige Abramovich had zijn voorkeur niet laten vallen op nieuwe spelers, hij had zijn hoop gevestigd op oudere tweedehands materiaal. Maar ja het blijft een tenslotte een handelaar en geen investeerder. Zou hij door zijn afwezigheid al een voorgevoel hebben gehad?
